Hugo is de bas van de groep. Hij neemt dus de lagere zangregionen voor zijn rekening. Ook het aanbrengen van de juiste begintoon is zijn verantwoordelijkheid. En hiervoor bezigt hij zijn onafscheidelijke stemvork. Hugo heeft al heel wat zang-watertjes doorzwommen en dirigeerde ook al enkele malen zowel een mannen- als een gemengd koor. Momenteel is hij, naast reeds sinds zo’n 25 jaar zanger bij Les Voix Perdues,  vast verbonden aan het gemengd koor VocaMuze te Burcht maar regelmatig wordt hij ook gevraagd om ad hoc de bassen te versterken bij andere koren. Zijn muzikale interesse ligt in de eerste plaats bij het klassieke genre, en dan vooral de moderne componisten zoals Arvo Part en Ola Gjeilo. Maar de muziek van een groep als Jethro Tull kan hij ook nog altijd smaken.

Steven Verhulst is het jongst aangesloten lid van Les Voix Perdues.  Als hoge tenor verdiende hij zijn sporen bij meer klassieke ensembles als vocAmuze en Polyfoon.  Regelmatig versterkt hij ook andere koren.
Vooral muziek uit de Renaissance en met name dan de polyfonie geniet zijn voorkeur, maar ook in de moderne componisten met o.a Gjeilo, Tavener, Pärt en andere Whitakkers vindt hij zijn gading.  Les Voix Perdues biedt hem de kans om zijn muzikale horizonten te verruimen met hun repertoire van oorlogsliederen en popsongs bewerkt voor mannenkwartet. De uitstappen naar de Westhoek waar zang en geschiedenis bijeenkomen spreken dan ook tot zijn verbeelding.
Bij de popsongs komt dan weer een heel ander genre naar boven.  Close harmony creëert aparte sferen, nu eens intiem, dan weer euforisch of zelfs humoristisch.  Die veelvoud aan stijlen blijft voor hem boeiend.

Koen is de tweede tenor, zijn zanglijnen situeren zich dus meestal ergens tussen die van Steven en Bart. Hij was er al bij in het prille begin, zo’n 25 jaar geleden. Muzikaal is hij een kind van de jaren ’80, toen door hem toch eerder ervaren als een muzikaal maanlandschap. Maar zijn muzikale goesting is toen ontstaan. Hij houdt van Frans chanson, jazz, rock, folk, bluegrass, kleinkunst, rap en af en toe een streepje zwaar klassiek. Koen is fan van snaarinstrumenten met maximaal 12 snaren zonder strijkstok: gitaar, banjo, mandolin en ukelele maar de echte passie blijft toch de menselijke stem. LVP geeft hem de kans om dit instrument beter te leren kennen en ontwikkelen.

Bart Pilate is de naam. Bariton, de rol die hij als zanger bij Les Voix Perdues opneem. Daarnaast begint de creatieve uitwerking van onze projecten vaak bij hem, en schrijft en arrangeert hij de muziek. Zijn voorliefde voor muziek is een vaste waarde in zijn leven, hij is ook als muzikant actief in andere groepen (toetsen, bas, gitaar). Hij heeft een voorliefde voor taal en veel respect voor de rijke erfenis aan sterke oorlogsgedichten.